Mag een appartementswoning tijdelijk worden verhuurd?

Met de komst van AIRBNB en vergelijkbare initiatieven zien we de wens van woningeigenaren toenemen om hun woning (tijdelijk) te verhuren, vooral in de meer toeristische gebieden van ons land. Dat is voor eigenaren van een appartementswoning niet anders.

Het klinkt leuk. Je hele huis, appartement of een kamer verhuren om wat extra inkomen te genereren. Toch mag dit niet zomaar.

Allereerst moeten woningeigenaren (dus ook appartementseigenaren) met een hypotheek, voor (elke vorm van) verhuur toestemming hebben van de hypotheekbank. Daarnaast is er de wet- en regelgeving vanuit de overheid. In sommige gemeenten moet men een vergunning hebben voor de exploitatie van een woning als Bed & Breakfast. Appartementseigenaren hebben echter nog een extra hobbel te nemen, voordat zij hun logeerkamer of hele appartement online kunnen aanbieden: de op het appartement van toepassing zijnde splitsingsakte. Daarin staat vermeldt wat de bestemming is van het appartement en daar heeft een appartementseigenaar zich aan te houden. In een appartement met als bestemming “wonen” mag een eigenaar dus in beginsel géén bedrijf vestigen of het appartement voor andere doeleinden aanwenden die niet vallen onder het woonbegrip.

Als een appartementseigenaar zijn appartement wil gebruiken ‘in strijd met de bestemming’ (volgens de splitsingsakte) dan heeft hij veelal goedkeuring nodig van de vergadering van eigenaars. Kortom, als je buren in meerderheid niet akkoord gaan met jouw plannen, dan mag je je woonappartement niet voor andere doeleinden gebruiken.

Nu hebben de meeste eigenaren van een woonappartement als bestemming “wonen” of “woning” – zonder nadere aanduiding – in hun splitsingsakte staan, meestal zonder dat verhuur als woonruimte is uitgesloten. Of deze appartementseigenaren hun hele appartement of een kamer als Bed & Breakfast mogen aanbieden, hangt dus af vraag of dat gebruik is van het appartement in strijd met de woonbestemming.

Inmiddels zijn over die vraag de eerste procedures gevoerd waaruit volgt dat voor zover de splitsingsakte geen andere aanwijzingen te vinden zijn omtrent de invulling van de bestemming “woning” of “wonen”, de splitsingsakte alsdan géén ruimte laat voor kortdurende verhuur aan derden. Recente jurisprudentie op dit punt gaat ervan uit dat toeristen in een woning “verblijven” en niet “wonen”. Het met enige regelmaat kortdurend in gebruik geven voor verblijf wordt door de rechter aangemerkt als bedrijfsmatige exploitatie en niet als gebruik als woning. Deze jurisprudentie geldt uiteraard niet als in de splitsingsakte bepalingen zijn opgenomen waaruit volgt dat verhuur voor korte perioden wel is toegestaan.